รักไม่น้อย

สมภารไม่ควรกินไก่วัด เด็กใต้อาณัตก็ไม่ควรแตะต้อง

ทว่า… นอกจากจะแตะ จับ จูบแล้ว

เขายัง ‘เขมือบ’ เข้าไปแล้วทั้งตัวทั้งหัวใจ

“คะ คุณกี้มีธุระอะไรเหรอคะ ถึงลงมาหาหนูถึง เอ่อ ถึงห้อง”

ร่างสูงใหญ่ไม่ตอบคำถาม แต่ผลักประตูบานแคบแล้วแทรกตัวเข้าไปในห้องนอนที่เล็กกว่าห้องน้ำของเขาเสียอีก

“ที่นี่บ้านฉัน ฉันจะเข้าจะออกห้องไหน ต้องมีเหตุด้วยเหรอ”

เอ่ยเสียงห้วนตามสไตล์คนขรึม ก่อนเดินไปทิ้งกายลงนั่งบนเตียงนอนหลังเล็ก 

เมื่อร่างสูงใหญ่ทิ้งกายลงนอนราบ เตียงที่เล็กอยู่แล้วดูเล็กลงไปอีก

“เอ่อ คุณกี้จะนอนบนเตียงหนูเหรอคะ” คำถามพาซื่อ เรียกเลือดลมในกายคนขรึมชะงัดนัก

“มานี่” เขาตุบปุๆ ที่กลางอกตัวเอง ไม่พูดสิ่งใดอีก แต่สายตาจ้องมอง และออกคำสั่ง

ร่างอวบอัดเดินก้มหน้าตัวลีบไปเงอะงะอยู่ข้างเตียงนานสองนาน

จนคนนอนเหยียดขายาวต้องคว้าข้อมือนุ่มพาร่างนิ่มถลาลงมานอนทาบทับแผงอกแกร่ง

“ใช่ คืนนี้ฉันจะนอนกับเธอ”